IMIS

De data resulteerd uit een aantal labo testen. Om de mogelijke effecten van de polluenten op mysidaceeën te evalueren worden acute en chronische testen opgezet in het laboratorium. Er worden acute toxiciteittesten opgezet met de geselecteerde stoffen volgens het protocol beschreven door Heijerick et al. (1994). Als biomerkers om de hormoonverstorende werking op mysidaceeën te evalueren worden het energiemetabolisme, het steroïdmetabolisme en specifieke gen -en eiwitexpressie gebruikt. Om effecten op middellange termijn te evalueren worden juveniele mysidaceeën blootgesteld tot ze sexueel gedifferentieerd zijn. Naast de biomerkers voor hormoonverstoring, worden eveneens de groei, vervelling en populatieparameters opgevolgd (e.g. sex-ratio, mortaliteit,). Deze parameters laten toe interferentie van de geteste stof met de groeiregulatie, het ecdysteroïdmetabolisme of de sexuële differentiatie te evalueren. Mysidaceeën zullen eveneens worden blootgesteld in een multigeneratie-experiment over 2 generaties (tot de eerste generatie juvenielen opnieuw juvenielen voortbrengen) om de effecten van de hormoonverstoorder op lange termijn in te schatten. Dezelfde eindpunten als in de kortere experimenten worden opgemeten, evenals een aantal reproductieve eindpunten. Deze eindpunten laten toe een voorspelling te doen van de effecten van de hormoonverstoorder op de overleving van de populatie op de lange termijn.