IMIS

Doel De diepte van de bedding van de Schelde afwaarts Rupelmonde wordt in tweejaarlijkse cyclus opgemeten en de resultaten worden gepubliceerd in 6 kaarten, 'sectiekaarten' genoemd. In tegenstelling tot de diverse detailopnamen welke veel frequenter worden gedaan voor allerhande doeleinden en verspreid over diverse gebieden, hebben deze tweejaarlijkse opnamen de bedoeling een zo goed mogelijk beeld te geven van de volledige bedding. Monitoring De opnamen van de diepte van de onderwaterbodem worden ook gedaan bij hoogwater, om ook de oevers zo goed mogelijk in kaart te kunnen brengen. Met de peilvletten, welke een diepgang hebben van ongeveer 1m, en bij een hoogwater van ongeveer 4 à 5 meter GLLWS worden op deze manier meestal diepten opgemeten van de rivierbodem tot 3 à 4m boven GLLWS. Standaard worden deze dieptemetingen in ondiepe gedeelten uitgevoerd met enkelvoudige echosounders (singlebeam) met twee frequenties, 33 khz en 210 khz, waarbij echter de metingen van het 33 khz signaal worden gepubliceerd omdat deze het best de 'vaste' (nautische) bodem weergeven. Het 210 khz signaal wordt eveneens geregistreerd, maar geeft slechts een significante andere diepte in slibrijke gebieden - (in de Beneden-Zeeschelde vooral de sluiskommen). In de diepere gedeelten van de rivier worden de opnamen met multibeam echosounders uitgevoerd. Traditioneel worden deze opnamen uitgevoerd door het afvaren van voorgedefiniëerde profielen die loodrecht op de oever, de dijk of de dieptelijnen liggen. De tussenafstand van deze profielen is ongeveer 50 meter. De (huidige) nauwkeurigheid van het resultaat van dieptemeting herleid tot het GLLWS referentievlak bedraagt +/- 1dm. De nauwkeurigheid van de plaatsbepaling van de dieptemeting, is met de huidige DGPS techniek beter dan 3 meter. De nauwkeurigheid is tevens functie van de openingshoek van de gebruikte geluidsbron. Het bodemoppervlak dat eigenlijk geraakt wordt bij een dieptemeting is (afhankelijk van de diepte) enkele vierkante meter. De nauwkeurigheid van de dieptelijnen welke nu manueel getrokken worden in de kaarten, kan zeker niet beter zijn dan 1 mm op de kaart, wat betekent dat op de basiskaart met schaal 1/5000 deze fout dient geschat op 5 meter. In de toekomst zullen zowel de nauwkeurigheid van de plaatsbepaling verbeteren, (RTK-GPS techniek geeft cm nauwkeurigheid), als de densiteit van de dieptemetingen vermeerderen bij het gebruik van multi-beamsystemen welke enkele dieptemetingen uitvoeren per m². Ook het automatisch berekenen van dieptelijnen met software kan de nauwkeurigheid van de getekende dieptelijnen verhogen, maar zal een complexer beeld geven dat niet eenvoudig visueel te interpreteren is.