Onderzoek naar onderwatergeluid is in opmars, maar hoe klinkt klimaatverandering? Die vraag stelde componiste Stephanie Haensler vanuit haar interesse voor klimaatverandering ter hoogte van de Noordpool. Als antwoord componeerde ze het stuk 'White Noise' dat het verwaarloosde auditieve aspect van klimaatverandering belicht, met Groenlandse walvissen in de hoofdrol.
Onze wereld is in verandering, het bestaan van de mensheid staat ter discussie. Ook hedendaagse componisten ondervinden dit aan den lijve. Velen van hen blijven niet in de ivoren toren, maar roeren zich in het debat door middel van hun muziek. Op het Bern Music Festival 2020 gingen muziek en wetenschap een boeiende dialoog aan. Zes componisten presenteerden werken die specifiek ingaan op de urgente kwesties van onze tijd.
Vanuit haar interesse voor klimaatverandering ter hoogte van de Noordpool stelde componiste Stephanie Haensler zich de vraag hoe klimaatverandering klinkt. Wat gebeurt er als snel smeltende ijsmassa's enorme geluidsemissies veroorzaken? Wat als de ijslaag dunner wordt en de zee luider? Wat als menselijke activiteiten, zoals olieboringen of scheepvaart, door mildere temperaturen zich steeds meer uitbreiden en zichzelf verheffen tot een ondraaglijk hard achtergrondgeluid? Met haar werk 'White Noise' wil de componiste het verwaarloosde auditieve aspect van klimaatverandering belichten, met Groenlandse walvissen in de hoofdrol.
Clea Parcerisas, onderzoeker naar onderwatergeluid op het VLIZ en aan de Universiteit Gent, leverde de technische input voor deze compositie.